پاسخ : مدار وصل کردن زیف سوکت به پروگرمر
همانطور که اشاره کردید برای تشخیص اتوماتیک باید به سورس دسترسی داشت و قاعدتا در پروگرامرهای تجاری و یا آزادی که فقط فایل هگز وجود دارد عملا کار خاصی نمیتوان انجام داد.
یا باید به سراغ پروژهایی با سورس آزاد رفت و در آنها تغییراتی داد و یا اینکه خودتان دست به کار شوید و اینکار انجام بدهید و یک برنامه از صفر تا صد بنویسید. بدلیل اینکه این موضوع هم به تسلط بالایی در برنامه نویسی و سخت افزار نیاز دارد اغلب تولید کنندگان از همان روش اول استفاده میکنند.
اما گروه دیگری از تولید کننده ها تلاش بیشتری کرده و پروگرامر حرفه ای را طراحی میکنند ولی همانطور که عرض شد بدلیل اینکه این نوع از پروگرامرها بنا بر استاندارد خاصی جهت ارتباط با کامپیوتر نیستند و طراح همیشه پروتکل مخصوص خود را تعریف و استفاده میکند. همانند پروگرامرهای هاتل و جمشاد و TNM عملا شما مجبور به استفاده از نرم افزارهای شرکت سازنده هستید و متاسفانه امکان استفاده از محیط های استانداردی همچون بسکام را نخواهید داشت.
البته یک راه دیگر این است که شما مثلا یک پروتکل استاندارد همچون MKII را دقیقا شبیه سازی کرده سپس قابلیت ساپورت کامل زیف را به آن اضافه کنید که این کاری سختر از دو روش قبلی است. یکی از دلایل آنهم دست بسته شما است و باید یا رعایت دقیق تمامی زمان بندی ها و مشخصات طرح اصلی ویژگی جدید را به نوعی به آن اضافه کنید که نرم افزارهای استاندارد همچون بسکام و یا Atmel Studio متوجه اختلاف سخت افزار نشوند.
به همین دلیل تا بحال بنده چنین پروگرامری را جز پروگـــــــــرامر ســــــانا ندیده ام که هم زیف سوکت را ساپورت کند و هم از پروتکل استاندارد قابل شناسایی در نرم افزارهایی مثل بسکام استفاده کند.
برای اینکه این موضوع روشن شود باید بدانید که جهت شناسایی اتوماتیک میکرو دو مرحله کار باید انجام شود:
1- تشخیص درج قطعه بر روی زیف.
2- خواندن AVR Signature Bytes
برای مرحله اول یعنی تشخیص درج قطعه میتوان از روش های مختلفی همچون تغییر سطح ولتاژ در پایه های زیف در اثر جریان کشی استفاده کرد.
برای مرحله دوم هم باید تمامی حالات امکان درج قطعه تست شده و در هر مرحله سعی در خواندن AVR Signature Bytes کرد.
همانطور که مشاهده میکنید این دو کار به زمان نیاز دارد و در این جا است که هنر برنامه نویسی و طراحی روشن میشود که بتوان این کارها را بسرعت و نحوی انجام داد که زمان بندی ارسال و دریافت پاسخ از سوی پروگرامر معمولی با نوع زیف سوکت دار یکسان باشد. تا در حین کار با نرم افزارهای استاندارد خطایی بوجود نیامده و پروگرامر درست کار کند.
همین موضوع باعث شده که تمامی شرکت های تولید کننده پروگرامر به سراغ پروتکل های اختصاصی خود رفته و قید نرم افزارهای استاندارد را بزنند.
حالا روش پیشنهادی شما قرار دادن یک میکرو مجزا هم میتواند یک روش باشد به شرطی از پس مسائل بالا برآیید.
نوشته اصلی توسط hamidelectroniic
یا باید به سراغ پروژهایی با سورس آزاد رفت و در آنها تغییراتی داد و یا اینکه خودتان دست به کار شوید و اینکار انجام بدهید و یک برنامه از صفر تا صد بنویسید. بدلیل اینکه این موضوع هم به تسلط بالایی در برنامه نویسی و سخت افزار نیاز دارد اغلب تولید کنندگان از همان روش اول استفاده میکنند.
اما گروه دیگری از تولید کننده ها تلاش بیشتری کرده و پروگرامر حرفه ای را طراحی میکنند ولی همانطور که عرض شد بدلیل اینکه این نوع از پروگرامرها بنا بر استاندارد خاصی جهت ارتباط با کامپیوتر نیستند و طراح همیشه پروتکل مخصوص خود را تعریف و استفاده میکند. همانند پروگرامرهای هاتل و جمشاد و TNM عملا شما مجبور به استفاده از نرم افزارهای شرکت سازنده هستید و متاسفانه امکان استفاده از محیط های استانداردی همچون بسکام را نخواهید داشت.
البته یک راه دیگر این است که شما مثلا یک پروتکل استاندارد همچون MKII را دقیقا شبیه سازی کرده سپس قابلیت ساپورت کامل زیف را به آن اضافه کنید که این کاری سختر از دو روش قبلی است. یکی از دلایل آنهم دست بسته شما است و باید یا رعایت دقیق تمامی زمان بندی ها و مشخصات طرح اصلی ویژگی جدید را به نوعی به آن اضافه کنید که نرم افزارهای استاندارد همچون بسکام و یا Atmel Studio متوجه اختلاف سخت افزار نشوند.
به همین دلیل تا بحال بنده چنین پروگرامری را جز پروگـــــــــرامر ســــــانا ندیده ام که هم زیف سوکت را ساپورت کند و هم از پروتکل استاندارد قابل شناسایی در نرم افزارهایی مثل بسکام استفاده کند.
برای اینکه این موضوع روشن شود باید بدانید که جهت شناسایی اتوماتیک میکرو دو مرحله کار باید انجام شود:
1- تشخیص درج قطعه بر روی زیف.
2- خواندن AVR Signature Bytes
برای مرحله اول یعنی تشخیص درج قطعه میتوان از روش های مختلفی همچون تغییر سطح ولتاژ در پایه های زیف در اثر جریان کشی استفاده کرد.
برای مرحله دوم هم باید تمامی حالات امکان درج قطعه تست شده و در هر مرحله سعی در خواندن AVR Signature Bytes کرد.
همانطور که مشاهده میکنید این دو کار به زمان نیاز دارد و در این جا است که هنر برنامه نویسی و طراحی روشن میشود که بتوان این کارها را بسرعت و نحوی انجام داد که زمان بندی ارسال و دریافت پاسخ از سوی پروگرامر معمولی با نوع زیف سوکت دار یکسان باشد. تا در حین کار با نرم افزارهای استاندارد خطایی بوجود نیامده و پروگرامر درست کار کند.
همین موضوع باعث شده که تمامی شرکت های تولید کننده پروگرامر به سراغ پروتکل های اختصاصی خود رفته و قید نرم افزارهای استاندارد را بزنند.
حالا روش پیشنهادی شما قرار دادن یک میکرو مجزا هم میتواند یک روش باشد به شرطی از پس مسائل بالا برآیید.
(درس و مشق فعالیتمو تو انجمن کم کرده)
دیدگاه